AYRILDIK MI HİÇ?
Bittiğine inanır mısın ey Kürşad’ın eri
İnkar etsen de benim kalbindeki o  peri
Yıldıramazsın, göndersen de gelirim  geri
Söylesene biz seninle ayrıldık mı hiç?

Dene istersen başkasını sevmeyi, gelecek mi içinden
Ben çıkamadım, sen  çık bu kördüğüm içinden
Kopar at ,kurtul hadi bu meretten, zincirden
Söylesene biz seninle  ayrıldık mı hiç?

Dışardaki herkes  fersah fersah uzaksa
En ufacık bir işaret  senden  bana ulaksa
Düzelemiyorsa kalbim hala allak bullaksa
Söylesene biz seninle  ayrıldık mı hiç?

Senin geleceğin günü bekliyorum, ben yanılmam
Boşuna sevdim demezsin sen, kırsan da alınmam
Böyle yazılmış olsa da  ikimize bu amansız  ferman
Söylesene biz seninle ayrıldık mı hiç?

Kıyamazdım ama eğer ben  çekiyorsam  ızdırap
Sen de çek o zaman sana da müstehak
Yapamıyorsam, gelmiyorsa elimden bende mi suç
Söylesene biz seninle ayrıldık mı hiç?

Gidersem senden, cayır cayır yanar döşün
Yine der misin asla olmaz geri dönüşüm
Ayırdında  değilsin bu senin içten içe çöküşün
Söylesene biz seninle ayrıldık mı hiç?
           
               

            TERK-İ GURUR
Dinlerdin  ol  buyruğu  Ulu  Mete’den
Vur demişti O, en sevdiğin bir  teni
Belki acımadan  vururdun , hiç  düşünmeden
Kirpiklerim ok edip vurmasaydım ben seni!


Bu sözler ki yetmez anlatmaya ,ciğerdeki yarayı
Bilmem mutlu eder mi, kapattım gönüldeki sarayı
Çok oldu öğreneli, ayırırım ben  ak ile karayı
Kes gitsin başımı gövdemden, anlamsızdır gayrı

Asil Türk kızına ettirdin terk-i  gurur
Dünya döner dolanır, O donakalmış durur
Çorak topraklar misali kurudukça kurur
Ne yapayım , elimden gelen ancak  budur.

 

             YAZIK ETTİN
Sarılırdım huzurla içimden bir şeyler koparak
Savurdun oradan oraya sen rüzgar ben kuru yaprak
Beni bu illetten kurtarır, ancak kara toprak
Hasretini bırakıp, yüreğime  kazık ettin

Nasıl demeye  dilin varır ”kapılarını kapatma”
Hiç niyetim yok bilesin  bu sözünü tutmaya
Zaten alıştım acı sözlerini hazmedip yutmaya
Közünde kavurup ,bağrımı yanık ettin

Yaşam akıp giderken, ben  durmuş saat
Yokluğunda kıvranırken  zerre kadar  yoktur hayat
Şu yalan dünyada, gerçekten sevmek mi kabahat
Kalmadı akıl fikir, divane kaçık ettin

Şimdi gördüğün yalnız  etten ibarettir
Bu yaptığın ağır  işkenceyle cinayettir
Parçaladığın bir tek   yürek  olsa iyi
Ruhum darmadağınık, delik deşik  ettin

Olsun kabulüm yık üstüme , bütün suç benimdir
Düşürüp kalelerimi yenildiğim gözlerindir
Gönül  verip bir çeriyi  sevmek yüzünden
Mahkemende yargılayıp sanık ettin

Türklük aşkı yanında beden aşkı hiçmiş
Benim yürek yufka, sendeki  tunçmuş
Ben takılıp kalmışım, sen ki  çoktan unutmuş
Alıp günahımı bir masuma yazık ettin
                                 
                      Buğlem  KAYA

Şiir insanların yüreğinin törpüsüdür, yazdıkça ufak ufak gönül parçaları dökülür bir yerlere.

Şiir yazmak istersen yazamazsınız, o kendiliğinden dökülür bir yerlerden ulaklarla kafiyeleşir dudaklardan aşağılara süzülür. Başkalarına bişeyler anlatmanın en güzel yöntemidir kafiyeler tabi ki anlayana!

           YABANCIYMIŞIZ
Paylaşmamışız gibi en zor günlerimizi
Maziye gömmüş çoktan acılı dünlerimizi
Hatırlamazmış bile neye benzediğimi
Tanımazmış beni , meğer yabancıymışım

Arkasından iş çevirip etmişim ihanet
Sevgin yoksa bari azıcık insaf et
Aslında sana okumalı okkalı bir lanet
Tanımazmış beni, meğer yabancıymışım

Olmamışım dürüst , yokmuş sadakat
Buna inanır anca civcivler ufak  at
Sol göğsünde taşıdığın kalp değil sakatat
Tanımazmış beni, meğer yabancıymışım

Uydurmuşum öylesine, amma şizofrenmişim
Ahmağın tekiyle hiç olur muydu işim
Onu unutup başkasıyla evlenecekmişim
Tanımazmış beni, meğer yabancıymışım

Bilmezmişim  tırnağındaki izi ,saçındaki akı
Bana başka yol yok bunu beynine kazı
Ben ayazda donarken, zor gösteririm yazı
Tanımazmış beni, meğer yabancıymışım

Güldürme bahsedip de adaletten hukuktan
Asıl kendin ders al çektiğin nutuktan
Süse aldanmam, anlamam incik boncuktan
Tanımazmış beni, meğer yabancıymışım

Farkım yokmuş  yoldan geçen  elalemden
Ne karıştırırsın gurur duyarım sülalemden
Geçmiş içim hem öte hem bu alemden
Tanımazmış beni, meğer yabancıymışım

Nasibini hiç almamış insanlıktan, nezaketten
Yüreğinde aynısı var Çindeki setten
Galiba bir farkım yok sokaktaki itten
Tanımazmış beni, meğer yabancıymışım

Bu sözlerin hepsi yazılmış çaresizlikten, sinirden
Kurtul da rahatla içindeki pis kibirden
Aydınlık istiyorum, usanmışım zifirden
Tanımazmış beni, meğer yabancıymışım

Millet uzaya gider ben yarım akıllı
Ömür tükenip geçiyor hayırsıza takılı
İçim dışım bir  yoktur ben de gizli saklı
Tanımazmış beni, meğer yabancıymışım

Hala çok acıyor ,sanki geçmeyecek gibi
Bana az bile gelir  cehennemin dibi
Haklı ne yapacak ki bencileyin deliyi
Tanımazmış beni, meğer yabancıymışım


                 Buğlem Kaya









 

Bu satırların tek bir harfi bile edebi kaygıyla yazılmadı.Güzel sözleriniz için çok teşekkür ederim.

Teşekkür ederim Boran yorumuzdan dolayı cok mutlu oldum.